Ο κτηνίατρός σας είναι ο μόνος αρμόδιος να σας ενημερώσει για την πρόληψη, διάγνωση και αντιμετώπιση της λεϊσμανίασης. Εάν υποπτεύεστε ότι το ζώο σας έχει προσβληθεί, ζητήστε αμέσως κτηνιατρική συμβουλή. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει εμβόλιο κατά της λεϊσμανίασης. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση αποτελούν για το ζώο σας τη μόνη ευκαιρία ζωής απέναντι στη θανατηφόρα αυτή ασθένεια.
Μιλήστε με τον κτηνίατρό σαςΑν εντοπίσετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα πρέπει να επισκευθείτε αμέσως τον κτηνίατρό σας. Θα εξετάσει το ζώο σας για την εμφάνιση συμπτωμάτων που συνοδεύονται με τη λεϊσμανίαση, όπως είναι η διόγκωση των λεμφαδένων και του σπλήνα, οι αλλοιώσεις στα μάτια, νεφρικά προβλήματα και άλλα.
Πολυουρία – Πολυδιψία κλπ Ρινορραγία Αναιμία Πεπτικές διαταραχές (διάρροιες, εμετός κλπ) Πυρετός Χωλότητα Χρόνια δερματολογικά προβλήματα Απώλεια βάρους Κατάπτωση - Ανορεξία
Ποια είναι τα συχνότερα συμπτώματα;Η λεϊσμανίαση προσβάλλει τους σκύλους και σπανιότερα τους ανθρώπους. Οι άρρωστοι σκύλοι δεν μολύνουν άμεσα άλλους σκύλους ή ανθρώπους. Η λεϊσμανίαση μεταδίδεται μόνο όταν μια σκνίπα (φλεβοτόμος) που μεταφέρει το παράσιτο τσιμπήσει ένα υγιές ζώο. Ο κτηνίατρος θα σας ενημερώσει σχετικά με τη διάδοση και τις επιπτώσεις της λεϊσμανίασης.
Η λεϊσμανίαση και η οικογένειά μουΌταν ο σκύλος σας τσιμπηθεί από μια μολυσμένη σκνίπα, τα πρωτόζωα εισέρχονται στο αίμα του, όπου μπορεί να παραμείνουν για μήνες. Καθώς οι φυσικοί μηχανισμοί ανοσολογικής άμυνας του ζώου σας προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το παράσιτο, αυτό μεταφέρεται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος σε πολλά ζωτικά όργανα. Η περίοδος επώασης ποικίλλει από 6 μήνες έως 2 χρόνια. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, το ζώο σας μπορεί να αρχίσει να εμφανίζει τα κλινικά συμπτώματα της νόσου.
Τι προξενεί η λεϊσμανίαση στο ζώο μου;Η λεϊσμανίαση είναι πρωτοζωική νόσος που προσβάλλει ζωτικά όργανα και συστήματα του ζώου. Το παράσιτο μεταδίδεται με το τσίμπημα της σκνίπας που προηγούμενα έχει τσιμπήσει μολυσμένο ζώο. Το παράσιτο μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατες βλάβες στο κατοικίδιό σας. Έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί. Η νόσος μπορεί να αποβεί θανατηφόρα εάν δεν διαγνωσθεί και αντιμετωπισθεί έγκαιρα.
http://www.petcity.gr/pages/index.php?page=article_temp.php&lang=el&petID=1&artID=98
Μια απ' τις σοβαρότερες και συχνότερες - τα τελευταία χρόνια - ασθένειες είναι η λεϊσμανίαση. Συναντάται στις Μεσογειακές χώρες - Ασία, Αφρική και Ν. Αμερική (espundia).
Φορείς: άνθρωποι, σκύλοι, άγριοι κυνίδες και τρωκτικά.
Ενδιάμεσος ξενιστής: αρθρόποδα του γένους Phlebotomus (σκνίπα).
Πιο ευάλωτοι οι κοντότριχοι σκύλοι. Ο τρόπος μετάδοσης γίνεται με το τσίμπημα της σκνίπας, ή από λύση συνέχειας του δέρματος στην προσπάθεια να απομακρυνθεί το έντομο απ' το δέρμα και συνθλιβεί πάνω σ' αυτό.(Βέβαια για να νοσήσει ο άνθρωπος ή ο σκύλος θα πρέπει η σκνίπα να είναι μολυσμένη).
Η σκνίπα τσιμπά απ' το σούρουπο μέχρι το ξημέρωμα και ζει όπου υπάρχει πράσινο και υγρασία. Τα πρώτα έντομα ξεκινούν απ' τις αρχές της άνοιξης και σταματούν με τα πρώτα κρύα (συνήθως στα μέσα του φθινοπώρου). Oταν μια σκνίπα τσιμπήσει έναν φορέα μολύνεται με λεϊσμανιές. Αυτές στο έντερό της μετατρέπονται σε λεπτομονάδες και απ' την 5η μέρα της μόλυνσης όταν τσιμπηθεί άλλο ζώο μολύνεται. (Δηλαδή η μολύνουσα μορφή είναι η λεπτομονάδα, η οποία βρίσκεται στην σκνίπα). Oταν λοιπόν ο σκύλος ή ο άνθρωπος μολυνθεί με την λεπτομονάδα, αυτή θα μετατραπεί σε λεϊσμάνια στο δέρμα και θα προσληφθεί απ' τα μακροφάγα (κύτταρα άμυνας). Ακολούθως τα μακροφάγα μεταφέρονται στα διάφορα όργανα (ιδίως σπλήνα, συκώτι, λεμφαδένες, μυελό οστών).
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από λίγους μήνες ως ένα χρόνο. (Συνήθως τα περισσότερα περιστατικά παρουσιάζονται γύρω στα Χριστούγεννα και αργότερα). Στο πρώτο δίμηνο παρατηρούμε: αδυνάτισμα, ενώ υπάρχει όρεξη, και κόπωση (λόγω της αναιμίας). Αργότερα: πιτυρίαση, κακή αφή τριχώματος, τριχόπτωση και υπερκεράτωση του δέρματος στο ρύγχος και γύρω απ' τα μάτια, μεγάλη διόγκωση των λεμφαδένων και του συκωτιού, μεγάλη ανάπτυξη των νυχιών, έλκη στο δέρμα και ειδικά στα άκρα, επίσταξη (δηλαδή ρινορραγία) κατά διαστήματα. Αν δεν ληφθεί μέριμνα στα τελικά στάδια έχουμε βλάβες ήπατος, νεφρών, κυκλοφορικές διαταραχές (καρδιακή ανεπάρκεια) και βαρύτατη καχεξία, που τελικά οδηγούν στον θάνατο.
Η διάγνωση γίνεται:
α) με αναζήτηση του παρασίτου (παρακέντηση λεμφαδένα - χρώση και μικροσκοπική εξέταση ή καλλιέργεια πολφού λεμφαδένα) ή
β) με αναζήτηση αντισωμάτων (ανοσοφθορισμός).
Στην Ελλάδα η νόσος προσβάλλει συνήθως τα μικρά παιδιά με σπληνομεγαλία (παιδικό καλά - αζάρ που οφείλεται στην Leismania infantum) και η σπλαχνική λεϊσμανίαση των ενηλίκων και των σκύλων που οφείλεται στην Leismania doyoneyi.
Τέλος η δερματική λεϊσμανίαση προσβάλλει άνθρωπο και σκύλο και οφείλεται στην Leismania tropica. Η αρρώστια πρέπει να δηλώνεται στον νομοκτηνίατρο. Αν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα (δηλαδή περιορισμός του σκύλου σε κλουβί με σίτα από το σούρουπο ως το ξημέρωμα) δεν μας επιβάλει κανείς την θανάτωσή του.
Σαν προφύλαξη καλό είναι να ρίχνουμε την περίοδο που υπάρχουν οι σκνίπες εντομοαπωθητικά (Autan κ.λ.π.) κάθε σούρουπο, να μεταχειριζόμαστε τα διάφορα απωθητικά κουνουπιών χώρου (π.χ. Bayvap, Spira κ.λ.π.) και εντομοπαγίδες (λάμπες κ.α.).
Επίσης να μην έχουμε τους σκύλους εκτός σπιτιού και ειδικά δεμένους κυρίως σε κήπους με γκαζόν και λοιπά δένδρα και φυτά.
Μιλήστε με τον κτηνίατρό σαςΑν εντοπίσετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα πρέπει να επισκευθείτε αμέσως τον κτηνίατρό σας. Θα εξετάσει το ζώο σας για την εμφάνιση συμπτωμάτων που συνοδεύονται με τη λεϊσμανίαση, όπως είναι η διόγκωση των λεμφαδένων και του σπλήνα, οι αλλοιώσεις στα μάτια, νεφρικά προβλήματα και άλλα.
Πολυουρία – Πολυδιψία κλπ Ρινορραγία Αναιμία Πεπτικές διαταραχές (διάρροιες, εμετός κλπ) Πυρετός Χωλότητα Χρόνια δερματολογικά προβλήματα Απώλεια βάρους Κατάπτωση - Ανορεξία
Ποια είναι τα συχνότερα συμπτώματα;Η λεϊσμανίαση προσβάλλει τους σκύλους και σπανιότερα τους ανθρώπους. Οι άρρωστοι σκύλοι δεν μολύνουν άμεσα άλλους σκύλους ή ανθρώπους. Η λεϊσμανίαση μεταδίδεται μόνο όταν μια σκνίπα (φλεβοτόμος) που μεταφέρει το παράσιτο τσιμπήσει ένα υγιές ζώο. Ο κτηνίατρος θα σας ενημερώσει σχετικά με τη διάδοση και τις επιπτώσεις της λεϊσμανίασης.
Η λεϊσμανίαση και η οικογένειά μουΌταν ο σκύλος σας τσιμπηθεί από μια μολυσμένη σκνίπα, τα πρωτόζωα εισέρχονται στο αίμα του, όπου μπορεί να παραμείνουν για μήνες. Καθώς οι φυσικοί μηχανισμοί ανοσολογικής άμυνας του ζώου σας προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το παράσιτο, αυτό μεταφέρεται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος σε πολλά ζωτικά όργανα. Η περίοδος επώασης ποικίλλει από 6 μήνες έως 2 χρόνια. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, το ζώο σας μπορεί να αρχίσει να εμφανίζει τα κλινικά συμπτώματα της νόσου.
Τι προξενεί η λεϊσμανίαση στο ζώο μου;Η λεϊσμανίαση είναι πρωτοζωική νόσος που προσβάλλει ζωτικά όργανα και συστήματα του ζώου. Το παράσιτο μεταδίδεται με το τσίμπημα της σκνίπας που προηγούμενα έχει τσιμπήσει μολυσμένο ζώο. Το παράσιτο μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατες βλάβες στο κατοικίδιό σας. Έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί. Η νόσος μπορεί να αποβεί θανατηφόρα εάν δεν διαγνωσθεί και αντιμετωπισθεί έγκαιρα.
http://www.petcity.gr/pages/index.php?page=article_temp.php&lang=el&petID=1&artID=98
Φορείς: άνθρωποι, σκύλοι, άγριοι κυνίδες και τρωκτικά.
Ενδιάμεσος ξενιστής: αρθρόποδα του γένους Phlebotomus (σκνίπα).
Πιο ευάλωτοι οι κοντότριχοι σκύλοι. Ο τρόπος μετάδοσης γίνεται με το τσίμπημα της σκνίπας, ή από λύση συνέχειας του δέρματος στην προσπάθεια να απομακρυνθεί το έντομο απ' το δέρμα και συνθλιβεί πάνω σ' αυτό.(Βέβαια για να νοσήσει ο άνθρωπος ή ο σκύλος θα πρέπει η σκνίπα να είναι μολυσμένη).
Η σκνίπα τσιμπά απ' το σούρουπο μέχρι το ξημέρωμα και ζει όπου υπάρχει πράσινο και υγρασία. Τα πρώτα έντομα ξεκινούν απ' τις αρχές της άνοιξης και σταματούν με τα πρώτα κρύα (συνήθως στα μέσα του φθινοπώρου). Oταν μια σκνίπα τσιμπήσει έναν φορέα μολύνεται με λεϊσμανιές. Αυτές στο έντερό της μετατρέπονται σε λεπτομονάδες και απ' την 5η μέρα της μόλυνσης όταν τσιμπηθεί άλλο ζώο μολύνεται. (Δηλαδή η μολύνουσα μορφή είναι η λεπτομονάδα, η οποία βρίσκεται στην σκνίπα). Oταν λοιπόν ο σκύλος ή ο άνθρωπος μολυνθεί με την λεπτομονάδα, αυτή θα μετατραπεί σε λεϊσμάνια στο δέρμα και θα προσληφθεί απ' τα μακροφάγα (κύτταρα άμυνας). Ακολούθως τα μακροφάγα μεταφέρονται στα διάφορα όργανα (ιδίως σπλήνα, συκώτι, λεμφαδένες, μυελό οστών).
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από λίγους μήνες ως ένα χρόνο. (Συνήθως τα περισσότερα περιστατικά παρουσιάζονται γύρω στα Χριστούγεννα και αργότερα). Στο πρώτο δίμηνο παρατηρούμε: αδυνάτισμα, ενώ υπάρχει όρεξη, και κόπωση (λόγω της αναιμίας). Αργότερα: πιτυρίαση, κακή αφή τριχώματος, τριχόπτωση και υπερκεράτωση του δέρματος στο ρύγχος και γύρω απ' τα μάτια, μεγάλη διόγκωση των λεμφαδένων και του συκωτιού, μεγάλη ανάπτυξη των νυχιών, έλκη στο δέρμα και ειδικά στα άκρα, επίσταξη (δηλαδή ρινορραγία) κατά διαστήματα. Αν δεν ληφθεί μέριμνα στα τελικά στάδια έχουμε βλάβες ήπατος, νεφρών, κυκλοφορικές διαταραχές (καρδιακή ανεπάρκεια) και βαρύτατη καχεξία, που τελικά οδηγούν στον θάνατο.
Η διάγνωση γίνεται:
α) με αναζήτηση του παρασίτου (παρακέντηση λεμφαδένα - χρώση και μικροσκοπική εξέταση ή καλλιέργεια πολφού λεμφαδένα) ή
β) με αναζήτηση αντισωμάτων (ανοσοφθορισμός).
Στην Ελλάδα η νόσος προσβάλλει συνήθως τα μικρά παιδιά με σπληνομεγαλία (παιδικό καλά - αζάρ που οφείλεται στην Leismania infantum) και η σπλαχνική λεϊσμανίαση των ενηλίκων και των σκύλων που οφείλεται στην Leismania doyoneyi.
Τέλος η δερματική λεϊσμανίαση προσβάλλει άνθρωπο και σκύλο και οφείλεται στην Leismania tropica. Η αρρώστια πρέπει να δηλώνεται στον νομοκτηνίατρο. Αν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα (δηλαδή περιορισμός του σκύλου σε κλουβί με σίτα από το σούρουπο ως το ξημέρωμα) δεν μας επιβάλει κανείς την θανάτωσή του.
Σαν προφύλαξη καλό είναι να ρίχνουμε την περίοδο που υπάρχουν οι σκνίπες εντομοαπωθητικά (Autan κ.λ.π.) κάθε σούρουπο, να μεταχειριζόμαστε τα διάφορα απωθητικά κουνουπιών χώρου (π.χ. Bayvap, Spira κ.λ.π.) και εντομοπαγίδες (λάμπες κ.α.).
Επίσης να μην έχουμε τους σκύλους εκτός σπιτιού και ειδικά δεμένους κυρίως σε κήπους με γκαζόν και λοιπά δένδρα και φυτά.
Θεραπεία υπάρχει και γίνεται.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι ενέσιμα (Pentostam και Glucantime).Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται από πολλές παραμέτρους όπως:
* Γενική κατάσταση του σκύλου (νεφροί - καρδιά - ήπαρ)
* Ηλικία Στάδιο της νόσου
* Δοσολογία φαρμάκων
* Έγκαιρη έναρξη της αγωγής
* Περιβάλλον που ζει ο σκύλος (πρόβλημα επαναμόλυνσης)
Επίσης η νόσος μπορεί να αναζωπυρωθεί περίπου ένα χρόνο μετά την αγωγή, γι' αυτό χρειάζεται επανέλεγχος. Τα φάρμακα δεν κυκλοφορούν επίσημα στην Ελλάδα.
Έρευνες που έγιναν προ 5 ετίας έδειξαν, για την περιοχή της Αθήνας, ποσοστό πάνω από 20% απ' τους εξετασθέντες σκύλους θετικούς στο καλά - αζάρ.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι ενέσιμα (Pentostam και Glucantime).Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται από πολλές παραμέτρους όπως:
* Γενική κατάσταση του σκύλου (νεφροί - καρδιά - ήπαρ)
* Ηλικία Στάδιο της νόσου
* Δοσολογία φαρμάκων
* Έγκαιρη έναρξη της αγωγής
* Περιβάλλον που ζει ο σκύλος (πρόβλημα επαναμόλυνσης)
Επίσης η νόσος μπορεί να αναζωπυρωθεί περίπου ένα χρόνο μετά την αγωγή, γι' αυτό χρειάζεται επανέλεγχος. Τα φάρμακα δεν κυκλοφορούν επίσημα στην Ελλάδα.
Έρευνες που έγιναν προ 5 ετίας έδειξαν, για την περιοχή της Αθήνας, ποσοστό πάνω από 20% απ' τους εξετασθέντες σκύλους θετικούς στο καλά - αζάρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου